„Z niepewnym skutkiem śpiewajmy sobie tak – życie jest za krótkie, by grać byle jak!” – Jan Pietrzak.
Czy zwróciliście uwagę jak wielkim szacunkiem darzono dawniej ludzi sztuki:
malarzy, rzeźbiarzy, architektów, pisarzy…? Dzisiaj społeczeństwo wynosi ponad innych aktorów, kucharzy, polityków …
Takie określenia jak sztuka rządzenia, sztuka kochania, sztuka gotowania, sztuka uwodzenia oznaczają ambicje do czegoś nieziemskiego, do innego świata, lepszego niż ten, który otacza nas na co dzień. Artystą nie można zostać na zawołanie. Wrażliwość duszy, niezwykła wyobraźnia połączone z talentem dają społeczeństwu wybitnych artystów. Często sztukę łączymy z kulturą, ale nie zawsze jest to najlepsze zestawienie.
Bycie artystą nie oznacza całkowitego zatracenia się w świecie muz. Możecie pielęgnować swoją wrażliwość i wyobraźnię zaprzęgając je do codziennego życia. Bo, czy na męskiej balandze, gdzie piwo leje się strumieniami nie można czasami przy fortepianie sparodiować Chopina. Czy na damskich spotkaniu przy kawie nie można porozmawiać o miłosnej poezji i ponarzekać na brak romantyzmu u tych zniewieściałych facetów (kobiety podobno wiedzą o co im chodzi).
Jeśli już nie jesteśmy artystami to nauczmy się doceniać innych. Jak? Jeśli chcemy docenić artyzm fotografii koleżanki z klasy to musimy poznać podstawy fotografiki. Może zostaniesz krytykiem sztuki, może sam chwycisz za aparat lub pióro i zostaniesz artystą!
„Nie zrozumiecie sztuki, póki nie zrozumiecie, że w sztuce 1+1 może dać każdą liczbę z wyjątkiem 2” – Pablo Picasso