Filozofowie chrześcijańscy

Mam problem ze zdefiniowaniem pojęcia filozofia chrześcijańska. Jedni twierdzą, że jest (była), a inni, że nie ma przesłanek dla jej powstania. Chrześcijanie są zbyt podzieleni nawet w definicji fundamentalnych pojęć filozoficznych. Dlatego temat brzmi: „filozofowie chrześcijańscy”. Wydaje się, że sam fakt bycia chrześcijaninem ma decydujący wpływ na sposób myślenia. Z moich przemyśleń wynika, że kierunek wiary przebiega od „człowieka niewierzącego” do „człowieka wierzącego”. Nigdy w drugą stronę. Jeśli człowiek twierdzi, że przestał wierzyć to w rzeczywistości oznacza, że nigdy nie wierzył lub jest to tylko bunt, będący prowokacją wobec Stwórcy. Pojęcie wiary religijnej nie ma nic wspólnego ze znaczeniem wyrazu „wierzę” używanego w innych sytuacjach. Mogę komuś wierzyć (ufać) i stracić do niego zaufanie, gdyż dał mi ku temu powody. Wiary chrześcijańskiej nie można oceniać, określać a tym bardziej z nią dyskutować, na podstawie przekonań jej wyznawców tak jak nie można czerpać wiedzy o kosmosie na podstawie wiedzy ludzi codziennie patrzących w niebo. Dlatego poniższe zestawienie nie przedstawia „sporu” pomiędzy różnymi, przeciwstawnymi poglądami filozoficznymi, a jedynie ukazuje rozwój filozofii chrześcijańskich na przestrzeni wieków.

Współistnienie religii chrześcijańskiej z filozofią i kulturą starożytnej Grecji i Rzymu wywarło fundamentalny wpływ na rozwój antropologii chrześcijańskiej. Chrześcijanami stawali się głównie obywatele krajów będących pod panowaniem Rzymu. Oprócz odpowiedzi na pytania jakie przyniosła im „nowa” religia konieczne było również zrozumienie otaczającego świata: przyrody, relacji społecznych, moralności … Religia chrześcijańska i głoszone filozofie największych szkół starożytnej Grecji stanowiły dla siebie wzajemne uzupełnienie. Czy miejsce i czas tych zdarzeń były dziełem przypadku? Faktem jest, że rozpoczynając „podróż” po historii filozofii chrześcijańskich, należy zacząć od tych, którzy stali się „nauczycielami” pierwszych filozofów chrześcijańskich.