(w trakcie tworzenia)
Nasze rozmowy
Dlaczego rozmawiamy? Teraz to nieistotne. Zajmiemy się poszukiwaniem odpowiedzi na pytania: po co i jak rozmawiamy? Rozmowy dzielę na: dyskusje, erystykę, konfrontację poglądów, kłótnię (spór) …
Za każdym razem mam inne podejście emocjonalne. Fajnie, kiedy każdy z rozmówców ma takie same podejście do rozmowy. A co jeśli jedna osoba udaje?
Dyskusja – wspólne poszukiwanie prawdy. Ty masz jakąś wiedzę i rozmówca ma jakąś wiedzę. Każda ze stron przedstawia własne poglądy i argumenty poparte przykładami. Cechy dobrej dyskusji: brak złośliwości, demagogi, kłamstwa, chęci postawienia na swoim, kiedy jedna strona mówi to druga słucha, każdy ma możliwość wypowiedzenia się w pełni, wypowiedzi nie są przerywane przez drugą stronę. Do dyskusji nie należą rozmowy, których celem jest osiągnięcie jakiejkolwiek korzyści poza poznaniem prawdy. Nawet jeśli pozostaniemy (tak jest najczęściej) przy swoich poglądach to będzie ona formą spędzenia czasu, poznania argumentów drugiej strony, lekcją erudycji, powodem do przeanalizowania własnych poglądów.
Erystyka (sztuka prowadzenia sporów) – celem jestem postawienie na swoim, „zwycięstwo” w rozmowie. Nie ma tutaj znaczenia bycie w zgodzie z prawdą czy nawet z kulturą. Używane argumenty mogą ośmieszać rozmówcę lub go wyprowadzać z równowagi, bawić słuchaczy albo sprawiać wrażenie, że to my mamy rację. Metody stosowane w erystyce dzielę na: moralnie akceptowalne i niedopuszczalne. Decyduje o tym cel i skutek rozmowy. Więcej w temacie „erystyka„.
Konfrontacja poglądów – jednoznaczne przedstawienie swoich poglądów na konkretny temat. Nie wolno stosować zwrotów będących ucieczką od tematu ani ogólników „rozmydlających” temat rozmowy.
Kłótnia – wypowiedź silnie emocjonalna. Często stosuje metody erystyki. Brak w niej kultury wypowiedzi, pomijane są fakty niewygodne dla mówiącego, a nacisk położony jest na argumenty dowodzące jego racji.
Riposta – cięta, trafna, błyskotliwa i szybka odpowiedź. Wymaga wysokiej inteligencji lub dużego doświadczenia. Wiele słownych ataków jest typowa i łatwa do przewidzenia. Ktoś kto ma wyraźną cechę fizyczną, wyróżniającą ją w tłumie (kolor włosów, wzrost, wagę, styl ubioru …) może z łatwością zgromadzić wszelkie uszczypliwe uwagi, które w pewnym momencie będą trudne do wniesienia czegoś nowego. Również prezentując wielokrotnie swoje poglądy spotykamy się z powtarzanymi zarzutami. Riposta ma tę zaletę, że nie wymaga od nas żadnych argumentów dla przedstawienia naszych racji. Może być elementem erystyki: rozbawić słuchaczy, wyprowadzić z równowagi rozmówcę, być absurdalnym argumentem świadczącym o wyższości naszych poglądów.