Widzisz mnie ? Tak samo zrób z poniższymi ćwiczeniami

(Local Area Network) – sieć lokalna; sieci lokalne, łączące kilka do kilkudziesięciu komputerów umieszczonych w niewielkich odległościach najczęściej w jednym lub kilku blisko siebie położonych budynkach. Sieci lokalne wchodzą często w skład dużych sieci komputerowych (Internet)

(Wide Area Nerwork) – sieć rozległa; największe  sieci rozległe, obejmują swoim zasięgiem terytoria całych krajów oraz łączą je w sieci ogólnoświatowe np. sieć INTERNET docierająca praktycznie do wszystkich krajów na świecie, łącząca kilka milionów komputerów.

(Metropolitan Area Network) – sieć miejska obejmująca obszar miasta o średnicy max 50 km;sieci, pracują w ramach jednego miasta (np. studenci jednej uczelni mogą korzystać z serwerów innej uczelni)

(Global Area Network) – sieć o zasięgu globalnym np. sieć telefoniczna;

(Virtual Local Area Network) – wirtualna sieć komputerowa wydzielona logicznie w ramach innej, większej sieci fizycznej.

Topologie: liniowa, magistrali, pierścienia, podwójnego pierścienia, gwiazdy, gwiazdy rozszerzonej, hierarchiczna, siatki.

 

Odpowiedź: adres sieci 192.168.0. , host .50, maska sieci 255.255.255.0

Odpowiedź: ftp (20 i 21), http (80), https (443), DNS (53), POP3 (110), SMTP (25), telnet (23), SSH (22), MySQL (3306)

Zadania mogą być różne (choć podobne), dlatego trzeba poczytać o poleceniach SQL.

RAID 0 (striping) – Polega na połączeniu ze sobą dwóch lub więcej dysków fizycznych tak, aby były widziane jako jeden dysk logiczny. Powstała w ten sposób przestrzeń ma rozmiar taki jak N × rozmiar najmniejszego z dysków, gdzie „N” oznacza liczbę dysków. Dane są przeplecione pomiędzy dyskami. Dzięki temu uzyskuje się znaczne przyspieszenie operacji zapisu i odczytu ze względu na równoległe wykonywanie operacji na wszystkich dyskach w macierzy. Warunkiem uzyskania takiego przyspieszenia jest operowanie na blokach danych lub sekwencjach bloków danych większych niż pojedynczy blok danych macierzy RAID 0 (ang. stripe unit size).

Korzyści:

• przestrzeń wszystkich dysków jest widziana jako całość;
• przyspieszenie zapisu i odczytu w porównaniu do pojedynczego dysku.

Wady:

• brak odporności na awarię dysków;
• N × rozmiar najmniejszego z dysków (zwykle łączy się jednakowe dyski);
• zwiększenie awaryjności – awaria pojedynczego dysku powoduje utratę wolumenu, a szansa na awarię jednego z N dysków rośnie wraz z N.

RAID 1 (mirroring) – polega na replikacji pracy dwóch lub więcej dysków fizycznych. Powstała przestrzeń ma rozmiar najmniejszego nośnika. RAID 1 jest zwany również lustrzanym (ang. mirroring). Szybkość zapisu i odczytu zależy od zastosowanej strategii:

• Zapis:
  • zapis sekwencyjny na kolejne dyski macierzy – czas trwania operacji równy sumie czasów trwania wszystkich operacji;
  • zapis równoległy na wszystkie dyski macierzy – czas trwania równy czasowi trwania operacji na najwolniejszym dysku.
• Odczyt:
  • odczyt sekwencyjny z kolejnych dysków macierzy (ang. round-robin) – przy pewnej charakterystyce odczytów możliwe osiągnięcie szybkości takiej jak w RAID 0;
  • odczyt wyłącznie ze wskazanych dysków – stosowane w przypadku znacznej różnicy w szybkościach odczytu z poszczególnych dysków.

Korzyści:

• odporność na awarię N – 1 dysków przy N-dyskowej macierzy;
• możliwe zwiększenie szybkości odczytu;
• możliwe zmniejszenie czasu dostępu.

Wady:

• możliwa zmniejszona szybkość zapisu;
• utrata pojemności (całkowita pojemność jest taka jak pojemność najmniejszego dysku).

RAID 3 – dane składowane są na N-1 dyskach. Ostatni dysk służy do przechowywania sum kontrolnych. Działa jak striping (RAID 0), ale w macierzy jest dodatkowy dysk, na którym zapisywane są kody parzystości obliczane przez specjalny procesor.

Korzyści:

• odporność na awarię 1 dysku;
• zwiększona szybkość odczytu.

Wady:

• zmniejszona szybkość zapisu z powodu konieczności obliczenia sum kontrolnych (eliminowana poprzez zastosowanie sprzętowych kontrolerów RAID);
• w przypadku awarii dysku dostęp do danych jest spowolniony z powodu obliczeń sum kontrolnych;
• odbudowa macierzy po wymianie dysku jest operacją kosztowną obliczeniowo i powoduje spowolnienie operacji odczytu i zapisu;
• pojedynczy wydzielony dysk na sumy kontrolne zazwyczaj jest „wąskim gardłem” w wydajności całej macierzy.

RAID5 – poziom piąty pracuje bardzo podobnie do poziomu czwartego z tą różnicą, iż bity parzystości nie są zapisywane na specjalnie do tego przeznaczonym dysku, lecz są rozpraszane po całej strukturze macierzy. RAID 5 umożliwia odzyskanie danych w razie awarii jednego z dysków przy wykorzystaniu danych i kodów korekcyjnych zapisanych na pozostałych dyskach (zamiast tak jak w RAID 3 na jednym specjalnie do tego przeznaczonym, co nieznacznie zmniejsza koszty i daje większą gwarancję bezpieczeństwa). RAID 5 oferuje większą prędkość odczytu niż RAID lustrzany (ang. mirroring), ale przy jego zastosowaniu nieznacznie spada prędkość zapisu. Poziom piąty jest bezpieczny dla danych – w razie awarii system automatycznie odbuduje utracone dane, zmniejszając jednak bieżącą wydajność macierzy. Spowolnienie ma charakter przejściowy, zaś jego czas zależy od obciążenia macierzy i pojemności dysku. Po zamontowaniu nowego dysku i odbudowaniu zawartości dysku wydajność macierzy wraca do normy.

Macierz składa się z 3 lub więcej dysków. Przy macierzy liczącej N dysków jej pojemność wynosi N – 1 dysków. Przy łączeniu dysków o różnej pojemności otrzymuje się pojemność najmniejszego dysku razy N – 1. Sumy kontrolne danych dzielone są na N części, przy czym każda część składowana jest na innym dysku, a wyliczana jest z odpowiedniego fragmentu danych składowanych na pozostałych N-1 dyskach.

Korzyści:

• odporność na awarię jednego dysku;
• zwiększona szybkość odczytu – porównywalna do macierzy RAID 0 złożonej z N-1 dysków.

Wady:

• zmniejszona szybkość zapisu z powodu konieczności obliczania sum kontrolnych (eliminowana poprzez zastosowanie sprzętowego kontrolera RAID 5);
• w przypadku awarii dysku dostęp do danych jest spowolniony z powodu obliczeń danych na podstawie pozostałych danych i sum kontrolnych;
• odbudowa macierzy po wymianie dysku jest operacją kosztowną zarówno w sensie obliczeniowym jak i I/O, co powoduje spowolnienie operacji odczytu i zapisu. Wraz ze wzrostem pojemności pojedynczego dysku staje się to coraz większym problemem, gdyż rosnący czas odbudowy grupy RAID zwiększa ryzyko utraty danych w wyniku awarii kolejnego dysku w tym czasie.

Przykład

RAID 0+1, RAID 1+0

RAID 6 – macierz z podwójną parzystością, realizowana np. jako 5+2, albo 13+2. Kosztowniejsza w implementacji niż RAID 5, ale dająca większą niezawodność. Awaria dwóch dowolnych dysków w tym samym czasie nie powoduje utraty danych.

Korzyści:

• odporność na awarię maksimum 2 dysków;
• szybkość pracy większa niż szybkość pojedynczego dysku.

Jest to urządzenie do przenoszenia danych z systemów komputerowych na taśmę magnetyczną w celu archiwizacji.

LTO (2,3,4,5), DDS (2,3,4)

VMware, Windows Virtual PC, Oracle VirtualBox

System NTFS w porównaniu ze starszym systemem plików FAT32:

-może automatycznie przywracać pliki po niektórych błędach związanych z dyskiem, czego system FAT32 nie potrafi.
-lepsza obsługa dysków twardych o większych rozmiarach.
-lepsze zabezpieczenia z uwagi na możliwość stosowania uprawnień i szyfrowania w celu ograniczenia dostępu do określonych plików wyłącznie do zatwierdzonych użytkowników.

Systemy FAT32 i rzadziej używany FAT były stosowane we wcześniejszych wersjach systemów operacyjnych Windows (95, 98 oraz Windows Millennium). System FAT32: nie oferuje zabezpieczeń zapewnianych przez system NTFS, więc każdy użytkownik mający dostęp do komputera może odczytać dowolny plik na partycji lub woluminie w systemie FAT32. System FAT32 ma również ograniczenia dotyczące rozmiaru. Użytkownik nie może utworzyć partycji w systemie FAT32 większej niż 32 GB w tej wersji systemu Windows, na partycji w systemie FAT32 nie można też zapisać pliku większego niż 4 GB.

Głównym powodem korzystania z systemu FAT32 jest wieloraka konfiguracja rozruchu komputera, polegająca na tym, że na komputerze jest czasami uruchamiany system Windows 95, Windows 98 lub Windows Millennium Edition, a czasami ta wersja systemu Windows. W takim przypadku należy zainstalować starszą wersję systemu operacyjnego na partycji w systemie FAT32 lub FAT i upewnić się, że jest to partycja podstawowa (taka, na której można zainstalować system operacyjny). Wszelkie dodatkowe partycje, do których dostęp będzie konieczny podczas korzystania ze starszych wersji systemu Windows, muszą również być sformatowane w systemie FAT32. Starsze wersje systemu Windows mogą uzyskiwać dostęp do partycji lub woluminów NTFS w sieci, lecz nie na komputerze.

Podstawowa, rozszerzona oraz dysk logiczny.

HUB (koncentrator) powtarza sygnały które zostały wysłane na jednym porcie na wszystkie inne porty. To może powodować spore obciążenie w sieci. HUB to w dużym uogólnieniu kilka wzmacniaczy które powtarzają transmisje i nie wiedzą co w tej transmisji jest.

Switch (przełącznik) jest nieco inteligentniejszy, gdy zauważy że dana transmisja jest
wysyłana między dwoma portami, to nie będzie przekazywał jej na inne porty.
Switch oprócz wzmacniaczy sygnału, zawiera także logikę rozumiejącą ramki
ethernetowe i przekazującą transmisje tylko tam gdzie jest ona kierowana.

Router rozumie wyższą warstwę transmisji (zwykle protokoły TCP/IP). Router może
łączyć podsieć z większą siecią (na przykład sieć lokalną z internetem), służąc
jako bramka przekazująca dalej informacje. Dodatkowo routery potrafią dokonywać konwersji przesyłanych danych pomiędzy protokołami obowiązującymi w różnych sieciach. Dzięki temu, np. pakiety przekazywane do routera łączem modemowym (i zakodowane protokołem PPP) mogą być przekazywane do sieci lokalnej (gdzie obowiązuje protokół TCP/IP).

.