Dlaczego i po co? Zanim powstanie serwis internetowy trzeba znać odpowiedzi na te pytania. Jeśli je poznamy to zrobimy strony, które będą realizowały naszą ideę.
Dlaczego? Bo inni też mają serwisy internetowe. Bo ludzie chcą wiedzieć kiedy w kościele są msze, uroczystości kościelne, może biskup przyjedzie a może będzie próba chóru …
Po co? Żeby ludzie nie musieli dzwonić do kancelarii z błahymi pytaniami, bo chcemy się pochwalić osiągnięciami chóru, a może warto ogłosić jakąś akcję pomocy dla potrzebujących …
Takie cele przyświecają większości parafialnych serwisów internetowych. Jeśli w parafii są osoby aktywne to potrafią poinformować o wszystkim co dzieje się dookoła i jeszcze więcej. Na stronach można posłuchać muzyki organowej, obejrzeć albo posłuchać na żywo mszy w kościele …
Wszystko to jest ważne, ale nie najważniejsze! Posłużę się przykładem. Dlaczego mamy w parafii księdza? Bo jest grupa wierzących, która go potrzebuje i dlatego, że biskup „przysłał” go na sprawowanie duszpasterskiej posługi? Ale po co nam ksiądz? Odprawia msze, udziela ślubów, modli się za parafian, którzy żyją i za tych, którzy są już po tamtej stronie? To są tylko metody a nie cel! Celem księdza jest wskazywać drogę do Boga! Jak ksiądz to czyni? Właśnie, poprzez udzielanie Sakramentów świętych (chrzest, ślub, …), wysłuchiwanie naszych grzechów i naprowadzanie nas na drogę zbawienia … Jakie „stosuje metody”? Czyni to podczas każdej mszy świętej, podczas organizowanych pielgrzymek, wizyt duszpasterskich (np. kolęd), radio, telewizję i prasę katolicką, organizowanie wspólnot parafialnych …
Wspólnoty parafialne!
Wspólnota parafialna jest to grupa ludzi – wierzących, którzy angażują się w życie swojej parafii. Swoim zaangażowaniem służą Bogu i ludziom. Będąc blisko kościoła są stale świadomi sensu i celu swego życia jakim jest dążenie do zbawienia. Wzajemnie się wspierają. Są jak rodzina. Przykładem niech będzie chór. Wspólnota chóru dodaje mszy bardziej uroczystego charakteru. Są tacy wierni co wybierają msze te „bardziej śpiewane”… Bardzo ważne jednak jest to co jego członkowie robią dla siebie nawzajem: spotykają się, rozmawiają, wsłuchują się w słowa pieśni, rozmawiają z księżmi, podróżują do innych kościołów, gdzie spotykają wiernych innych parafii … Wszystko co robią skupia się wokół wiary. Można to powiedzieć o każdej wspólnocie!
Dlaczego w parafiach jest tylko po kilka wspólnot? Dlaczego tylko 50-u parafian skupia się wokół swojego kościoła? Gdzie jest pozostałe kilka tysięcy mieszkańców? Tylko oni znają odpowiedź. Możemy tylko zgadywać: nie mają czasu, jest za daleko a nogi chore, krępują się, nie widzą siebie w żadnej z istniejących w parafii wspólnot …
Jak temu zaradzić? Może powołać 50 nowych wspólnot? „Wszystko cokolwiek czynicie, na chwałę Bożą czyńcie”. Niech ten cytat z Pisma Świętego będzie idee fixe całego przedsięwzięcia. Nie oczekujmy niczego! Nie stawiajmy wymagań! Nie śpieszmy się! Chodzi o to aby iść do celu a nie do niego dojść. Bo to za życia jest niemożliwe. Niech każda wspólnota będzie jak pielgrzymka, która trwa i nigdy się nie kończy.
Przykładowe propozycje wspólnot: miłośników kościoła św. Bartłomieja i św. Piotra i Pawła, historii parafii, sportu (sekcje nordic-walking, biegi, golf …), gier (planszowych, brydża, szachów, komputerowych), kucharska, pielgrzymkowa, filozoficzna …
Każda wspólnota powinna mieć swoje zasady funkcjonowania: patrona, spotkania poprzedzone modlitwą, zasady etyczne …
Poniżej przedstawiam przykładowy plan „ruszenia z pomysłem”. Głównym punktem startowym jest serwis internetowy. To poprzez udzielanie się na jego stronach: tworzenie artykułów, komentowanie, sugerowanie jego zmian itp. stajemy się częścią danej wspólnoty. Właśnie, nie tylko poprzez spotkania w kościele czy w oratorium, ale również będąc w domu można pisać artykuły (przepis na babkę Wielkanocną, wspomnienia z pielgrzymki do Rzymu, komentowanie akcji humanitarnych). Czy każdy może pisać artykuły i tworzyć? I tak i nie! Warunki konieczne przynależności do wspólnoty to: utworzenie konta w serwisie (zatwierdzone przez moderatora) z ograniczonymi uprawnieniami, zgoda na stosowanie się do zasad zawartych w regulaminie serwisu. Ponadto każdy artykuł czy też komentarz podlegać będzie zatwierdzeniu bądź odrzucenia przez właściwego tematowi moderatora. Co, jeśli autor będzie łamał zasady regulaminu? Jego konto zostanie zablokowane, usunięte, a nawet będzie możliwa blokada adresu, z którego „wchodził do serwisu” uniemożliwiając mu ponowne utworzenie konta. Takie zasady zapewnią zgodność treści serwisu z etyką chrześcijańską. To nie ma być Hyde Park, czyli mównica dla wszystkich. To powinno być forum ludzi, którzy wymieniają poglądy i wiedzę w ramach wspólnoty katolickiej.
Kroki
1. Powołanie przez ks. proboszcza ról „technicznych”: Menedżerzy, Moderatorzy, Administratorzy, Autorzy, Graficy, Prawnicy, Fotograficy, czyli odpowiedź na pytanie kto kim będzie w serwisie. Uwaga: z technicznego punktu każdy może przynależeć do wielu ról.
Menedżer (Proboszcz) powołuje Moderatorów, czyli osoby zatwierdzające i odpowiedzialne za poszczególne obszary serwisu (imię, nazwisko, nazwa konta w serwisie) i przekazuje tę listę Administratorom.
Moderatorzy: minimum 1 moderator dla każdej wspólnoty. Będą posiadali uprawnienia do zatwierdzania artykułów i komentarzy w ramach konkretnej wspólnoty. Również decydują o potrzebach danej wspólnoty i przekazują je do administratorów.
Wspólnota administratorów serwisu: programiści, informatycy, graficy, prawnicy, urzędnicy. Określą techniczne zasady funkcjonowania serwisu (serwis, szkoleniowo-testowy, produkcyjny, kopie bezpieczeństwa, zasady aktualizacji i zmian w serwisie). Na podstawie otrzymanej od Menedżera listy zakładają pierwsze konta i nadają im odpowiednie uprawnienia.
2. Stworzenie serwisu szkoleniowo-testowego
Administratorzy tworzą na darmowym serwerze serwis szkoleniowo-testowy. Do niego odnoszą się uwagi Artystów i Moderatorów. W trakcie spotkań określają bazę serwisu, sposób jego funkcjonowania (kopie bezpieczeństwa, dodatki, sposób aktualizacji). Tworzą strukturę menu, określają role (uprawnienia poszczególnych wspólnot), dbają o bezpieczeństwo i wydajność serwisu. Prawnicy tworzą regulaminy określające sposób funkcjonowania serwisu, odpowiedzialność autorów, zastrzeżenia dotyczące praw autorskich itp. Artyści przygotowują fotografie i rysunki niezbędne do uruchomienia serwisu wg. wymagań postawionych przez administratorów (rozdzielczość, wymiary itp.)
Wspólnoty autorskie (chór …) – przygotowują opisy swojej działalności i przekazują do swoich moderatorów. Zostają przeszkoleni przez administratorów w pracy z serwisem.
Moderatorzy zatwierdzają bądź przekazują do poprawek bądź odrzucają prace autorów.
Menedżer zatwierdza proponowane wspólnoty (sposób ich funkcjonowania), sposób funkcjonowania elementów serwisu, rozstrzyga spory.
Serwis może być przekazany zostaje do testowania przez pierwszych użytkowników.
3. Stworzenie serwisu produkcyjnego
W zależności od ustaleń Menedżera administratorzy instalują wersję produkcyjną serwisu. Po przeprowadzeniu testów funkcjonalnych, wydajnościowych, wykonaniu kopii bezpieczeństwa ksiądz ogłasza wiernym istnienie serwisu.
Po kilku tygodniach funkcjonowania serwisu należy dokonać analizy statystycznej tj. liczby odwiedzających, jakie strony są najczęściej czytane, ile nowych kont zostało utworzonych …
Na podstawie analiz należy podjąć decyzję o dalszym funkcjonowaniu serwisu. Istotne pytania to: ile nowych kont (wspólnot powstało), czy oprócz wiadomości i ogłoszeń powstają działy zawierające również wiedzę (tzw. treści niezmienne). Możliwe jest tworzenie ankiet z opiniami, fora dyskusyjne, spotkania wspólnotowe, kursy i warsztaty …
4. Funkcjonowanie serwisu internetowego
Każdy może założyć konto, które umożliwia pisanie artykułów i komentarzy. Każdy artykuł i komentarz podlega zatwierdzeniu przez moderatora. Wszelkie zmiany w serwisie wykonują administratorzy na wniosek moderatorów. Wszelkie spory rozstrzyga menedżer. Funkcjonowanie serwisu jest określone w jego regulaminie, który obarcza odpowiedzialnością za treści autorów artykułów, którzy dodatkowo odpowiedzialni są za zachowanie praw autorskich umieszczanych zdjęć.
Istnieją dwa serwisy: produkcyjny i produkcyjno-testowy. Raz w miesiącu wykonywana jest kopia na dysk lokalny administratora. Hasła, konta i uprawnienia umożliwiają kontrolę całego serwisu przez co najmniej 2 osoby w celu zabezpieczenia go przed blokadą.
Administratorzy muszą opracować procedury awaryjne oraz wdrożyć rozwiązania umożliwiające rozwój serwisu.